previous next
hortātus , ūs, m. id.,
I.incitement, encouragement, exhortation (in class. prose only in abl. sing.): “haec vox hujus hortatu praeceptisque conformata, nonnullis aliquando saluti fuit,Cic. Arch. 1, 1: “aliorum consilio, hortatu, auctoritate,id. Fam. 13, 29, 7: “suorum omnium hortatu,Caes. B. C. 3, 86, 1: “hortatu suo,Ov. Tr. 5, 14, 46; Luc. 6, 317.—Dat.: “hortatui,Macr. S. 7, 5.— With obj. gen.: “hortatus laudum,Sil. 12, 67.—In plur., Ov. M. 3, 242; 7, 339; Val. Fl. 3, 550; 4, 81 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to his Friends, 13.29.7
    • Cicero, For Archias, 1.1
    • Ovid, Metamorphoses, 3.242
    • Caesar, Civil War, 3.86.1
    • Lucan, Civil War, 6.317
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 3.550
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 4.81
    • Ovid, Tristia, 5.14
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: