I.abl. sing. pĕdāto, Cato; v. in the foll.), m. 1. pedo, an attack, a charge against an enemy (ante-class.): “nisi pedatu tertio omnes afflixero,” Plaut. Cist. 2, 1, 50; for which: igitur tertio pedato nobis bellum fecere, Cato ap. Non. 64, 20; cf.: tertio pedatu, τρίτῃ περιόδῳ, Gloss. Philox.; and: “pedato positum pro repetitu vel accessu quasi per pedem, sicuti nunc vulgo dicitur tertio pedato,” Non. 64, 16 sq.; Cato ap. Non. 64, 20; id. ap. Charis. p. 191.
pĕdātus , ūs (collat. form of the