I.imper. perduce for perduc, Ser. Samm. 40, 754), v. a., lit., to lead or bring through; hence,
I. To lead, bring, conduct, guide a person or thing to any place.
A. In gen. (class.): “filium illuc,” Ter. And. 1, 1, 53: “legiones ad aliquem,” Cic. Fam. 12, 19, 2: “comprehensos eos ad Caesarem perduxerunt,” Caes. B. G. 7, 13; cf. id. B. C. 3, 28: “legionem in Allobrogas,” id. B. G. 3, 6: “Cyrum ad angustias,” Just. 1, 8, 10: “nautas ad aequora,” Luc. 2, 362: “ad Sullam,” Suet. Caes. 74: “in theatrum,” id. Ner. 13: “aliquem in conspectum alicujus,” id. Tib. 65: “bovem errantem ad stabula,” Verg. E. 6, 60: “tauros ad sacrificium,” Amm. 24, 6.—
B. In partic.
1. To draw over, bring over a woman to the acceptance of a lover: “huc Tertia perducta est,” Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31; Suet. Tib. 45; id. Calig. 25; id. Vesp. 22; Hor. S. 2, 5, 77; Ov. Am. 3, 12, 11; Lact. 6, 17.—
2. To bring, carry, lead, conduct to a place; “of buildings, ditches, water (esp. freq. in Front.): a lacu Lemano ad montem Juram murum perducit,” Caes. B. G. 1, 8: “munitiones ex castellis,” id. B. C. 3, 44: “porticum,” Liv. 35, 10: “longum opus,” Luc. 3, 384: “Appia (aqua) perducta est,” Front. Aquaed. 6; cf.: “tum duumviri aquae perducendae creati sunt,” id. ib. 6; and: “aquas in urbem perducere,” id. ib. 7; so, “Anionem in Capitolium,” id. ib. 7: “virginem in agro Lucullano collectam Romam,” id. ib. 10; “13 et saep.: navigabilem alveum ex portu in Nilum,” Plin. 6, 29, 33, § 165.—
3. Of money, to deliver: “pecuniam,” Aur. Vict. Vir. Ill. 80, 2.—
C. Transf.
1. To spread over, bedaub, besmear with any thing (poet.): “corpus odore ambrosiae,” Verg. G. 4, 415; Pers. 2, 55: “corpus stercore gallinae,” Ser. Samm. 39, 739: “artus succo,” id. 49, 922: “crusta perducta,” Scrib. Comp. 237.—
b. To rub out, erase (post-class.): “si aliquid interleverit, perduxerit,” Dig. 29, 1, 20: “nomen in testamento,” ib. 37, 11, 8; 28, 4, 11.—
2. To take a drink, to drink off or up, to quaff (post-class.): “cyceonis liquorem, Arn. poët. 5, 175: poculum continuo haustu,” App. M. 10, 5, p. 240: “aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta,” Scrib. Comp. 135 fin.—
II. Trop.
A. In gen., to draw out, lengthen, prolong, continue, to bring, carry, guide a person or thing to a certain goal, to a certain period, etc. (class.): “res disputatione ad mediam noctem perducitur,” Caes. B. G. 5, 30: “oppugnatio ad noctem perducta,” Liv. 36, 23: “in noctem orationibus perductis,” id. 38, 51: “ad tempus tuum,” Cic. Fam. 10, 1, 2: “se medicinā usque ad longam senectam,” Plin. 29, 1, 8, § 15: “aliquem ex humili loco ad summam dignitatem,” Caes. B. G. 7, 39; so, “aliquem ad amplissimos honores,” Cic. Lael. 20, 73: “(agri colendi studia) ad centesimum annum,” id. Sen. 17, 60: “artem ad magnam gloriam,” Plin. 35, 9, 36, § 61: “aliquem ad perniciem,” Varr. R. R. 2, 3: “aliquid ad effectum,” Dig. 33, 1, 7: “aliquid ad exitum,” Cic. Inv. 2, 56, 169: “aliquid ad finem,” Lucr. 2, 1117: “eo rem perduxit,” brought the matter to that pass, Nep. Dion. 5, 6; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7: “aliquid ad liquidum confessumque,” Quint. 5, 14, 28.—
2. To pass, spend: “noctes,” Prop. 1, 3, 39.—
B. In partic., to draw or bring over, win over, to persuade, induce (to an opinion or an action, etc.; “class.): si dictis nequis perduci, ut vera haec credas,” Plaut. Most. 1, 3, 41: “perducebam illam ad me suadelā meā,” id. Cist. 2, 3, 24: “aliquem ad suam sententiam,” Cic. Att. 16, 8, 1; “for which: aliquem in suam sententiam,” Caes. B. G. 7, 4: “aliquem ad se magnis pollicitationibus,” to bring over to one's side, to gain over, id. ib. 6, 11: “hominem ad HS LXXX.,” to induce to pay, Cic. Att. 5, 21, 12.