I.with a scuttle, bower: navis, Lucil. ap. Non. p. 533, 18.—Hence, subst.: corbīta , ae, f., a slowsailing ship of burden: corbitae dicuntur naves onerariae, quod in malo earum summo pro signo corbes solerent suspendi, Paul. ex Fest. p. 37, 7 Müll.: “corbita est genus navigii tardum et grande,” Non. p. 533, 10; so * Cic. Att. 16, 6, 1; “opp. celox,” Plaut. Poen. 3, 1, 40; “on account of its slow motion: homines spissigradissimos, Tardiores quam corbitae sunt in tranquillo mari,” id. ib. 3, 1, 4.
corbītus , a, um, adj. corbis,