previous next
concessĭo , ōnis, f. concedo, I. B. 3.,
I.an allowing, granting, conceding, permission, leave (rare, but in good prose).
I. In gen.: “agrorum,Cic. Agr. 3, 3, 11; Tac. A. 3, 73: praemiorum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3: “concessio, ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,Varr. R. R. 1, 17, 7: “vestra,Cic. Att. 3, 24, 1: “competitorum,id. Tog. Cand. Fragm. 5 (8, 5, p. 21 B. and K.).—
B. A yielding, retiring: “legis,Tert. adv. Marc. 5, 13.—
II. Esp., in rhet., a figure of speech, concession: cum aliquid etiam iniquum videmur causae fiduciā pati, * Quint. 9, 2, 51.—
2. Jurid. t. t., a plea of confession and excuse or mitigation: “concessio est, per quam non factum ipsum probatur ab reo, sed ut ignoscatur, id petitur,Cic. Inv. 2, 31, 94; 1, 11, 15; Auct. Her. 1, 14, 24.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: