I.to make sore, to cause to suppurate or ulcerate (class.).
I. Lit.: “pulices solent ea (sc. aures al.) exulcerare,” Varr. R. R. 2, 9, 14: “cutem,” Cels. 4, 16: “ventrem,” id. 3, 21 med.: “vulvas,” Col. 7, 9, 5: “stomachum,” Plin. 28, 13, 54, § 196: “cicatrices,” id. 27, 12, 90, § 112: “panos nondum exulceratos,” id. 23, 2, 32, § 66.—Absol.: “omnis agitatio exulcerat,” Cels. 4, 15.—
II. Trop., to make worse, to exasperate, aggravate (syn.: corrumpo, perturbo): “ea, quae sanare nequeunt, exulcerant,” Cic. de Or. 2, 75, 303: “gratiam (opp. conciliare),” id. Brut. 42, 156: in rebus ab ipso rege clam exulceratis, id. Fam. 1, 1, 4: “dolorem,” Plin. Ep. 1, 12, 1: “ut in exulcerato animo facile fictum crimen insideret,” Cic. Deiot. 3, 8: “ira exulcerati animi,” Liv. 9, 14, 9.