I. (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.: “illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,” Cic. Fin. 1, 11, 37: “quae si in privatis gloriosa sunt,” id. Deiot. 14, 40: “magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,” id. Div. 2, 2, 5: “in illa fuga, nobis gloriosa,” id. ib. 1, 28, 59: “mors,” id. ib. 1, 24, 51: “consilia,” id. Att. 8, 12, 5: “illa,” Vell. 2, 49, 4: “princeps,” Suet. Calig. 8: “gloriosissimae victoriae,” id. Tib. 52; cf.: “dies gloriosissimus,” Tac. H. 5, 17: “quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc. ... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,” Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.: “bene de re publica mereri, gloriosum est,” id. Phil. 1, 14, 33: “quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,” Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch: “in saecula,” Vulg. Dan. 3, 56.—
II. Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
A. In gen.: “vos nequam et gloriosae,” Plaut. Truc. 1, 2, 55: “(vir) mendax et gloriosus,” id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5: “ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?” Cic. Fl. 22, 52: “praepotens et gloriosa philosophia,” id. de Or. 1, 43, 193: “epistolae jactantes et gloriosae,” Plin. Ep. 3, 9, 13: “pavo, gloriosum animal,” Plin. 10, 20, 22, § 44: “esse gloriosi animi,” eager for glory, Suet. Claud. 1: “miles,” Ter. Eun. prol. 31; 38; cf. “B. infra: vir,” a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—
B. Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers: “deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,” Cic. Off. 1, 38, 137; and: “milites,” id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse .
1. (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5: “triumphare,” Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.—Comp.: “quia relicua gloriosius retinebat,” Sall. H. 1, 55 Dietsch. —Sup.: “quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,” Cic. Att. 14, 4, 2.—
2. (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously: “exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,” Cic. de Or. 2, 8, 31: “mentiri,” id. Mil. 27, 72; cf. “proloqui,” Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6: “amicitiam ostentare,” Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.