previous next
irrŏgo (inr- ), āvi, ātum (irrogassit for irrogaverit, Cic. Leg. 3, 3), 1, v. a. in-rogo.
I. To propose any thing against one: “leges privatis hominibus irrogare,Cic. Dom. 17, 43: “privilegia tyrannica,id. ib. 42, 110; so, “privilegium,id. Sest. 30, 65: “privilegia,id. Leg. 3, 4, 11.—
II. In gen., to impose, appoint, ordain, inflict: “multam alicui,Cic. Mil. 14, 36: “centum milium multam,Liv. 37, 58: “alicui tributum,Plin. Pan. 37: “poenam,Hor. S. 1, 3, 118; Liv. 5, 11; Tac. A. 13, 28; Gai. Inst. 3, 190: “supplicia,id. ib. 16, 5: “sibi mortem,id. ib. 4, 10: “id supplicii genus,Val. Max. 1, 1, 13: “labori non plus irrogandum est, quam quod somno supererit,no more is to be bestowed, Quint. 10, 3, 26: “imperia dira in ipsos,to exercise, Plin. 2, 7, 5, § 21.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: