1.dividing the month i. e. coming in the middle of the lunar month, when the moon is full. “ἤδη γὰρ αὐτῷ — διχόμηνις ὅλον χρυσάρματος ἑσπέρας ὀφθαλμὸν ἀντέφλεξε Μήνα” (“ὅτι πανσελήνῳ ἄγεται ὁ Ὀλυμπιακὸς ἀγών”) O. 3.19 ““ἐν διχομηνίδεσσιν δὲ ἑσπέραις ἐρατὸν λύοι κεν χαλινὸν ὑφ᾽ ἥρωι παρθενίας”” (“τουτέστιν ἐν ταῖς τῆς πανσελήνου νυξί. κατὰ ταύτας γὰρ ἐποίουν τοὺς γάμους. Σ”) I. 8.44
δι^χόμηνις f. adj.,