previous next
urbānĭtas , ātis, f. id.,
I.a living in a city, city life.
I. Lit.: “desideria urbis et urbanitatis,Cic. Fam. 7, 6, 1: “in urbis urbanitatisque desiderio,id. ib. 7, 17, 1.—
II. Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.
A. In a good sense.
1. Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity: “addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,Cic. Fam. 3, 7, 5.—
2. Refinement, delicacy, or elegance of speech: “urbanitate quādam quasi colorata oratio,Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—
B. In a bad sense, trickery, roguery, knavery: “incuriosos milites (vernaculā utebantur urbanitate) quidam spoliavere,Tac. H. 2, 88; so, “vernula,Petr. 24.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: