14. dolet se iam senem fieri, | neque tamen adhuc coepisse deo ex animo servire
Eheu senecta crinibusIam sparsa canet, labitur
Aetas, ut unda fluminis,
Auremque vellens pallida
5Mors admonet: Miser, ah miser,
Quousque pergis somnia,
Umbrasque vanas persequi?
Iam iam supremi iudicis
Tribunal ad iustissimum
10Sistere, cordis intima
Qui sensa, qui dicta omnium,
Qui facta novit omnia.
Haec vera certa iudicat
Mens, et relictis omnibus
15Summo beato Numini
Servire totis viribus
Exoptat, ardet, nititur;
Sed heu misella sordidae
Affixa terrae, inaniter
20Laborat. Eia age subveni,
IESU benigne, subveni,
Tuamque dextram porrige.
Tu morte mortuum tua
Olim evocasti ex inferis:
25Nunc vita me vivum tua
Perire ne rursum sinat.
Humana fac spernam omnia,
Nudumque te nudus sequar,
Et ponderosi corporis
30Me solve tandem nexibus;
Ut pura mens et integra
Aevo potita caelitum,
Te, sancte, et optimum Patrem,
Et sempiternum Spiritum
35Laudare numquam desinat.
IESUS suorum supplicum
Tutela, portus, gaudium,
Quae mente tota deprecor,
Concedat: ipse gratias
40Agam benigno Numini,
Eiusque laudes pectore
Laetante semper concinam.