I.gen. plur. quinum, Col. 4, 30; Pandect. 40, 9, 5: quinorum not found), num. distr. adj. [quinque].
I. Five each: “quini in lectulis,” Cic. Pis. 27, 67: “pedes,” Caes. B. G. 3, 73: “ordines,” id. ib. 7, 23: “versus,” Nep. Att. 18, 6: “milia peditum,” Liv. 8, 8: “ova pariunt,” Col. 8, 14, 5: “aureorum,” Dig. 40, 9, 5.—
II. In gen., five: “minae,” Plaut. Ps. 1, 3, 111: “bis quinos silet dies,” Verg. A. 2, 126: “armenta,” id. ib. 7, 538: “nomina principum,” Liv. 28, 26.— In sing.: lex me perdit quina vicenaria, i.e. a law invalidating contracts entered into before the age of twenty-five (the lex Plaetoria; v. Cic. Off. 1, 15, 61), Plaut. Ps. 1, 3, 69: “scrobes non altiores quino semipede,” i. e. two feet and a half, Plin. 17, 11, 16, § 80.