I. That is nourished, brought up; for the most part subst.
A. ălumnus , i, m., a nursling, a pupil, foster-son.
1. Lit. (most freq. in the poets.): desiderio alumnūm ( = alumnorum), Pac. ap. Non. 243, 6 (Trag. Rel. p. 116 Rib.): “erus atque alumnus tuus sum,” Plaut. Merc. 4, 5, 7: “quid voveat dulci nutricula majus alumno?” Hor. Ep. 1, 4, 8; Verg. A. 11, 33: “Tityon, terrae omniparentis alumnum,” id. ib. 6, 595; so Ov. M. 4, 524; cf. “with 421: legionum alumnus,” i. e. brought up in the camp, Tac. A. 1, 44; cf. id. 1, 41: “Vatinius sutrinae tabernae alumnus,” id. ib. 15, 34: “suum flevit alumnum,” Val. Fl. 8, 94: alumni hominum peccatorum, * Vulg. Num. 32, 14.—Of the inhabitants of a country (cf. altrix): “Italia alumnum suum summo supplicio fixum videret,” Cic. Verr. 2, 5, 66; “of cattle: Faune, abeas parvis Aequus alumnis,” Hor. C. 3, 18, 3; so id. ib. 3, 23, 7.—
2. Trop.: “ego itaque pacis, ut ita dicam, alumnus,” Cic. Phil. 7, 3: “alumnus fortunae,” a child of fortune, Plin. 7, 7, 5, § 43.—Hence, of pupils: “Platonis alumnus,” pupil, disciple, Cic. Fin. 4, 26: “alumnus disciplinae meae,” id. Fam. 9, 14.—
B. ălumna , ae, f., a foster-daughter, a pupil: “nostra haec alumna,” Plaut. Cist. 4, 2, 96: “Italia omnium terrarum alumna eadem et parens (i. e. quae ab aliis terris alitur),” Plin. 3, 5, 6, § 39: “aliquam filiam et alumnam praedicare,” Suet. Claud. 39: “trepidam hortatur alumnam,” Val. Fl. 5, 358.—Of frogs: aquai dulcis alumnae, Poët. ap. Cic. Div. 1, 9, 15.—Trop.: cana veritas Atticae philosophiae alumna, truth, the foster-child of Attic philosophy, Varr. ap. Non. 243, 2: jam bene constitutae civitatis quasi alumna quaedam, eloquentia, the foster-child of an already well-ordered state, * Cic. Brut. 12, 45: “cliens et alumna Urbis Ostia (as a colony of the same),” Flor. 3, 21.—
C. The neutr.: “numen alumnum,” Ov. M. 4, 421.—