I.to ride around (in a carriage or on horseback), to sail around (class., but not in Cic.); constr. absol. or with acc. dependent on circum: “in terras orasque ultimas,” Plaut. Most. 4, 3, 4: “mare superum omne Graeciamque exoticam... Sumus circumvecti,” id. Men. 2, 1, 13: classe Pharon, Auct. B. Alex. 14; cf. Tac. Agr. 10: “classe ad Romanum agrum,” Liv. 8, 26, 1: “circumvectus Brundisii promunturium,” id. 10, 2, 4; cf. id. 44, 28, 5: “ab urbe ad aversa insulae,” id. 37, 27, 2: “equitibus ad diripienda hostis impedimenta circumvehi jussis,” Curt. 4, 15, 5: “navibus circumvecti milites,” Caes. B. C. 3, 63: “equo,” Liv. 3, 28, 1: “equites circumvectos ab tergo Gallicam invadere aciem,” id. 10, 29, 12; “Auct. B. Afr. 59: muliones collibus circumvehi jubet,” Caes. B. G. 7, 45: “rex circumvectus petram,” Curt. 7, 11, 14.—In part. pres.: “circumvehens Peloponnesum,” Nep. Timoth. 2, 1.—
II. Trop., of discourse (very rare): frustra circumvehor omnia verbis (i. e. I describe at large, seek to express by circumlocution, circumeo), Verg. Cir. 270 Sillig (cf. id. G. 3, 285: “circumvectamur): latius in dicendo,” Sol. 3.