I.v. n.; orig., to come from somewhere; hence, with predominant reference to the term. ad quem (cf. de, no. II. B.), to go to, arrive at, reach (class.).
I. Lit.: “quomodo ad hunc devenerim In servitutem ab eo, etc.,” Plaut. Mil. 2, 1, 18; cf.: “quam quisque in partem ab opere casu devenit,” Caes. B. G. 2, 21 fin.: “ad alias aedes,” Plaut. Most. 4, 2, 52: “ad mare, id Poen. 3, 3, 14: ad legionem decimam,” Caes. B. G. 2, 21: “in insidias,” to fall, Plaut. As. 1, 1, 92; cf.: “in victoris manus,” Cic. Fam. 7, 3, 3: “in loca nobis adversa,” Lucr. 6, 1132: “in eum locum,” Liv. 9, 31: “in Scythiam,” Ov. M. 8, 798: “domum alicujus,” Nep. Pelop. 2 fin.: quo, *Hor. Ep. 1, 6, 27 et saep. —
(β).
Poet. with simple acc.: “devenere locos ubi, etc.,” Verg. A. 1, 365; so, “locos laetos,” id. ib. 6, 638: “speluncam eandem,” id. ib. 4, 125; “166: silvas et amoena piorum,” Val. Fl. 1, 84. Cf.: venio, pervenio, and 1. eo.—
B. Transf., in vulg. lang., like our to come, instead of to go to a place: “deveniam ad lenonem domum egomet solus,” Plaut. Epid. 3, 2, 28: “post ad furem ego devenio,” id. Rud. 4, 3, 17; id. Ps. 1, 3, 53.—
II. Trop., to reach, arrive at, come to: tantum devenisse ad eum mali, *Ter. Heaut. 4, 5, 2: “ad juris studium,” Cic. Mur. 13, 29; cf. id. Quint. 17, 54: “devenit aut potius incidit in istum,” id. Pis. 29; cf.: “in medium rerum omnium certamen atque discrimen (coupled with incidere),” id. de Or. 1, 1, 3: “in alicujus tutelam,” Suet. Vesp. 5: “in quos fines saeculorum,” Vulg. 1 Cor. 10, 11.