previous next
dif-fŭgĭo , fūgi, 3,
I.v. n., to fly asunder, flee in different directions, to disperse, scatter (class.): “diffugiebat enim varium genus omne ferarum,Lucr. 5, 1337 sq.; 3, 256; cf. id. 1, 762 sq.: “vox una diffugit in multas aures,id. 4, 564: “metu perterriti repente diffugimus,Cic. Phil. 2, 42, 108; id. Fam. 15, 1, 5; id. Off. 3, 32, 114; Suet. Caes. 82; Hor. C. 1, 35, 26; Verg. A. 2, 212; 4, 123; Ov. F. 2, 211; id. M. 7, 257 et saep.: “diffugiunt stellae,id. ib. 2, 114; cf.: “diffugere nives,to scatter, disappear, Hor. C. 4, 7, 1: “mordaces sollicitudines,id. ib. 1, 18, 4: “tota exterrita silvis Diffugiunt armenta,Verg. G. 3, 150; cf. id. A. 10, 804.—Designating the limit: “spiritus unguenti suavis diffugit in auras,Lucr. 3, 223: “in vicos passim suos,Liv. 21, 28; cf.: “ad sua praesidia,Hirt. B. G. 8, 35 fin.: “ad naves,Verg. A. 2, 399: “per agros,Val. Fl. 3, 255.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: