I.v. a. dep., to reject as unworthy, to disdain, scorn, refuse (most freq. in Ov.; perh. not ante-Aug.).
(α).
With two accs.: quos ego sim toties jam dedignata maritos, * Verg. A. 4, 536; so, “aliquem maritum,” Ov. H. 16, 195: “virum, Pelasgum,” id. ib. 12, 83: “comitem amicum,” id. Pont. 1, 7, 33: “Philippum patrem ( = abdicare),” Curt. 6, 11: “nec dedignanda carmina,” Sil. 13, 538.—
(β).
With inf.: “magni genibus procumbere non est Dedignata Jovis,” Ov. M. 13, 586; id. F. 4, 36; id. Pont. 2, 2, 79; Curt. 10, 5, 33; Tac. A. 2, 34 fin.—