I.a., = γαργαρίζω, to gargle, take a gargle, use as a gargle.
I. Lit.: “gargarizare iis, quae salivam movent,” Cels. 4, 2, 1: “aliqua re,” id. ib. 4; 6, 10; “for which also: ex aliqua re,” id. 6, 6, 26; 29: “aliquid,” Plin. 20, 9, 34, § 87; 20, 17, 73, § 188; 20, 22, 87, § 236 et saep.—
II. Transf.: poëmata ejus gargaridians, dices: O Fortuna, o Fors Fortuna! Varr. l. l.