I.to cover with earth, to inter, bury.
I. Lit. (rare but class.; cf.: “sepelio, tumulo): in terram cadentibus corporibus iisque humo tectis, e quo dictum est humari,” Cic. Tusc. 1, 16, 36: “cum ignotum quendam projectum mortuum vidisset eumque humavisset,” id. Div. 1, 27, 56: “corpora,” id. Tusc. 1, 45, 108: “caesorum reliquias uno tumulo humaturus,” Suet. Calig. 3: humatus et conditus est, id. Vit. Hor.; Plin. 30, 7, 20, § 64; Prop. 3, 16 (4, 15), 29: sepulcrum ubi mortuus sepultus aut humatus sit, Paul. ex Fest. p. 278 Müll.: “corpus humandum,” Verg. A. 6, 161. —*
II. Transf., in gen., like the Gr. θάπτειν, to pay the last dues to a body, to perform the funeral rites: “militari honestoque funere humaverunt ossaque ejus in Cappadociam deportanda curarunt,” Nep. Eum. 13 fin.
