previous next
mundĭtĭa , ae, and mundĭtĭes , ēi, f. 1. mundus,
I.cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
I. Lit.: “munditia illecebra animo est amantium,Plaut. Men. 2, 3, 4: “munditias facere,to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri; “ecferte huc scopas, etc.,Plaut. Stich. 2, 2, 22: “alia jam munditiarum facies est,Front. Aq. 88.—
II. Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79: “verborum,Gell. 1, 23, 1: “venustas et mundities orationis,id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: