previous next
mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus ), a, um, adj. malefacio,
I.evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.
I. Lit.
B. In partic., magical: “artes,Vulg. 2 Par. 33, 6.—As substt.
1. mălĕfĭcus , i, m., a magician, enchanter: “de maleficis et mathematicis,Cod. Just. 9, 18, 5: “magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—
II. Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.): “Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,Suet. Ner. 16: “sidera,Plin. 7, 49, 50, § 160: “vis,id. 33, 4, 25, § 84: “bestia piscibus malefica,id. 9, 15, 20, § 50: “caprae, maleficum frondibus animal,id. 12, 17, 37, § 73: “natura,inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1: “bestia,Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē , mischievously: “aliquid agere,Plaut. Ps. 4, 7, 113.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: