previous next
oblittĕro (oblīt- ), āvi, ātum, 1, v. a. oblino,
I.to blot out, strike out, erase, obliterate.
I. Lit. (post-Aug. and very rare; “syn. deleo): oblitterata aerarii monumenta,Tac. A. 13, 23 fin.
II. Trop., to blot out of remembrance, consign to oblivion, cause to be forgotten (esp. freq. in post-Aug. prose; principally in Tac.): inimicitias Pelopidarum exstinctā tam oblitteratas memoriā renovare, Att. ap. Non. 146, 30 (oblitterare est obscurefacere et in oblivionem ducere, Non. 146, 28); Cic. Vatin. 6, 15: “famam rei,Liv. 39, 20: “rem,id. 3, 71: “memoriam,id. 21, 29: “mandata,Cat. 64, 232: “rem silentio,Suet. Tib. 22: “ne ritus sacrorum oblitterarentur,Tac. A. 11, 15: “conjugia,id. ib. 3, 34: “oblitterari in animo,to become forgotten, Liv. 26, 41.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: