I.a striving or struggling against, vehement opposition (eccl. Lat.): “obluctatio virtutis,” Arn. 2, 77: “flammarum,” Mart. Cap. 6, § 647: “adversus mala,” Lact. 3, 11, 11.—Plur.: “quis obluctationes sensit?” Ambros. Laps. Virg. 4, 12.
obluctātĭo , ōnis, f. obluctor,