I.that is left behind, that remains over and above, remaining, residuary; subst., the remainder, residue, rest (class.; cf.: “reliquus, superstes): odium,” Cic. Fam. 1, 9, 20: sollicitudo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3: “ex residuā vetere simultate,” Liv. 29, 37; cf. Suet. Calig. 15: “irae bellorum,” Liv. 1, 30; cf. “bellum,” Suet. Ner. 13: “nomen libertatis (with reliqua umbra),” Plin. Ep. 8, 24, 4: “residuae integraeque etiam nunc (copiae),” Suet. Oth. 9; cf.: “manus Spartaci et Catilinae,” id. Aug. 3; and: “stirps horum,” id. Vit. 1: “quid potest esse in calamitate residui, quod, etc.,” Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226; cf.: “ne cui residui spiritus quicquam inesset,” Suet. Tib. 62: “residui nobilium,” Tac. A. 11, 23: “paucos comites residuos fortuna fecit,” Just. 27, 2, 2; 7, 6, 2: “residuum cibariorum,” Suet. Galb. 7; cf.: “nihil residuum crudelitatis,” Flor. 3, 4, 2: “residua diurni actūs conficere,” Suet. Aug. 78.—
b. In business lang., of a payment, outstanding, due: “pecuniae,” Cic. Clu. 34, 94; Liv. 33, 47; so, “summae,” Dig. 26, 7, 7, § 9: “quid relatum, quid residuum sit,” Cic. Agr. 2, 22, 59.— Plur. subst.: rĕsĭdŭae , ārum, f. (sc. pecuniae), arrears, dues: “vectigalium,” Suet. Aug. 101: “lege Juliā de residuis tenetur, qui publicam pecuniam delegatam in usum aliquem retinuit neque in eum consumpsit,” Dig. 48, 13, 2; cf. ib. 48, 13, 5 and 16.?*! In the fragment of Attius ap. Fest. p. 280 Müll. (Trag. Rel. p. 192 Rib.), perh. = reses, slothfui, inactive; cf.: residuus quasi tardus, Placid. Gloss.