previous next
scŏpŭlus , i, m., = σκόπελος,
I.a projecting point of rock; a rock, cliff, crag, esp. a rock, shelf, ledge in the sea.
II. Trop., a rock, = a difficulty, danger, harm, evil, etc. (freq. in Cic.; also commended by him as a figure): cum neque Musarum scopulos quisquam superarat, Enn. ap. Cic. Brut. 19, 76 (Ann. v. 223 Vahl.): “qui te ad scopulum e tranquillo inferat,Ter. Phorm. 4, 4, 8: “Syrtim patrimonii scopulum libentius dixerim,Cic. de Or. 3, 41, 163: “nec tuas umquam rationes ad eos scopulos, appulisses, ad quos Sex. Titii afflictam navem et in quibus C. Deciani naufragium fortunarum videres,id. Rab. Perd. 9, 25; id. de Or. 2, 37, 154; id. Rosc. Am. 29, 79: “in scopulos vitae incidere,id. Consol. Fragm. 2, p. 489 Orell.: “(Piso et Gabinius) geminae voragines scopulique rei publicae,id. Pis. 18, 41; cf. Flor. 4, 9, 1: “(Pompeius) Ille tremor Ponti et piratarum scopulus, Petr. poët. 123, 240: commeatum publicum in scopulos annonae impingere,Quint. Decl. 12, 22: “cujus tribunal scopulus reorum dicebatur,Val. Max. 3, 7, 9: “e scopulo cadere,to be ruined, Amm. 30, 5, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: