I.the quality of atrox, harshness, horribleness, hideousness, hatefulness (having reference to the form, appearance, while saevitas relates to the mind; hence the latter is used only of persons, the former of persons and things; v. Doed. Syn. I. p. 40; syn.: saevitas, duritia, acerbitas, crudelitas).
I. Lit. (class., but only in prose): “si res ista gravissima suā sponte videretur, tamen ejus atrocitas necessitudinis nomine levaretur,” Cic. Quinct. 16, 52: “ipsius facti atrocitas aut indignitas,” id. Inv. 2, 17, 53: “facinoris,” Suet. Calig. 12: “sceleris,” Sall. C. 22, 3: “temporum,” Suet. Tib. 48; id. Calig. 6: “poenae,” id. Dom. 11.—
II. Of the mind or manners, agitation (like that of the sea, v. ater and atrocitas maris, Col. 8, 17, 10), tumult rage, savageness, barbarity, atrocity, cruelty, roughness: “ego quod in hac causā vehementior sum, non atrocitate animi moveor (quis enim est me mitior?) sed, etc.,” Cic. Cat. 4, 6: “hae litterae invidiosam atrocitatem verborum habent, id. ad. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6. So, morum,” Tac. A. 4, 13: “consilium nefandae atrocitatis,” Suet. Calig. 48.—In phil. and jurid. lang. severity, harshness: “atrocitas ista quo modo in veterem Academiam irruperit, nescio,” Cic. Ac. 2, 44, 136: “atrocitas formularum,” the rigid strictness of judicial formulas, Quint. 7, 1, 37 Spald.—In plur., App. Met. 10, c. 28, p. 252.