I. To go to a place or person in great numbers or often, to frequent, to fill (syn. frequento; “class.): deūm delubra festis diebus,” Lucr. 5, 1167: “viam,” Cic. Cael. 14, 34; id. Sest. 63, 131: “domum alicujus,” id. Mur. 34, 70: “atria,” Ov. M. 1, 172: “silvas,” id. ib. 10, 703: “tecta,” id. ib. 4, 444: “forum,” id. ib. 4, 144; cf.: “forum maxime celebratum,” Sall. J. 47, 1: “Penates, i. e. domum redire,” Tib. 1, 3, 33: “me magistrum,” id. 1, 4, 75.—
b. Of a desired action (cf. celeber, B.), to do something frequently or in multitudes, to practise, engage in, say, use, employ, repeat, = frequento, etc.: “intro abite atque haec cito celebrate,” i. e. in company, all together, Plaut. Ps. 1, 2, 36: “ad eas artes, quibus a pueris dediti fuimus, celebrandas inter nosque recolendas,” Cic. de Or. 1, 1, 2: “cognitionem exercitationemque,” id. ib. 3, 28, 110: “genus divinationis,” id. Div. 1, 2, 3; cf.: “celebratum genus mortis,” a kind of death suffered by many, Tac. H. 2, 49 fin.: “necessitatem,” Cic. de Or. 3, 38, 155: “jurisdictionem,” Liv. 6, 32, 1: “popularem potestatem,” id. 2, 42, 6: “iambum,” Quint. 10, 1, 96: “seria ac jocos cum aliquo,” Liv. 1, 4, 9.—
c. Aliquid aliquā re, to fill up with something: “contiones suas convicio cantorum,” Cic. Sest. 55, 118: “ripas carmine,” Ov. M. 2, 252 (cf.: “concelebrant ripas,” Lucr. 2, 345): “cujus litteris, famā, nuntiis celebrantur aures cottidie meae,” i. e. are filled, full, Cic. Prov. Cons. 9, 22.—Poet.: juvenes multo sermone, to talk much with them, Tib. 1, 6, 17.—
II. Meton.
A. To go in great numbers to a celebration; hence, in gen., to celebrate, solemnize, keep a festival: “festos dies,” Cic. Arch. 6, 13; cf.: “is (dies) festus celebratusque per omnem Africam,” Sall. J. 66, 2; Cic. Pis. 22, 51; id. Cat. 3, 10, 23; Liv. 10, 37, 12; Tac. A. 15, 53; Suet. Aug. 75; id. Tib. 65 init.; Hor. S. 2, 2, 61; Ov. M. 4, 4: “convivium omnium sermone laetitiāque,” Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; Liv. 40, 14, 2; Tac. A. 4, 59; cf. “coetum,” Verg. A. 1, 735: “conjugia,” id. ib. 7, 555; cf. “nuptias,” Liv. 36, 11, 2; cf.: “solemnia nuptiarum,” Tac. A. 11, 26 fin.: “officium nuptiarum,” Suet. Claud. 26; and poet.: “taedas jugales Thetidis,” Cat. 64, 302: “annua sacra,” Verg. A. 8, 173; cf. id. ib. 5, 598 and 603: funus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 49, 117; cf. “exsequias,” Liv. 25, 17, 5; 37, 22, 2: “diem natalem Vitellii,” Tac. H. 2, 95; Lact. 1, 20, 6; Plin. Ep. 10, 102 (103): “natales,” id. ib. 6, 30, 1; Tac. A. 6, 18; and absol.: “totā celebrante Siciliā sepultus est,” Nep. Timol. 5 fin.—
B. To honor, praise, celebrate the praises of a person or thing, to celebrate in song (syn.: “colere, laudare, illustrare): laus, quae non poetarum carminibus, non annalium monumentis celebratur,” Cic. Rab. Post. 16, 43; cf. id. Planc. 39, 93: “vestrum egressum ornando atque celebrando,” id. Pis. 13, 31: “fortuna res cunctas ex libidine magis quam ex vero celebrat obscuratque,” Sall. C. 8, 1: “talia carminibus,” Verg. A. 8, 303: “nomen alicujus scriptis,” Cic. Fam. 5, 12, 1: “facta pro maxumis,” Sall. C. 8, 3: “domestica facta,” Hor. A. P. 287: se remque publicam haec faciundo, to make renowned, Sall J. 85, 36: Mari virtutem in majus ( = ἐπὶ τὸ μεῖζον κοσμεῖν), id. ib. 73, 5: “augereque aliquem,” id. ib. 86, 3: honores alicujus, celebrate one's honor, Verg. A. 12, 840: “memoriam,” Tac. H. 1, 78: “victoriam ingenti fama,” id. Agr. 39 al.: “virum aut heroa lyrā, etc.,” Hor. C. 1, 12, 2: “sepulcrum hominum conventu et epulis,” Cic. Fl. 38, 95: “memoriam nominis epulis,” id. Fin. 2, 31, 103: “litora ludis,” Verg. A. 3, 280: “sententiam magno assensu,” Tac. A. 15, 22: “mortem funere censorio,” id. ib. 6, 27: “aliquem admiratione,” id. H. 2, 71: “obsequio,” id. A. 16, 33: “funere publico,” id. ib. 6, 11 fin.—
C. Without the access. idea of extolling, in gen., to make something known, to publish abroad, proclaim: “quibus in locis factum esse consulem Murenam nuntii litteraeque celebrassent,” Cic. Mur. 41, 89: “quod vocibus maledictisque celebratum est,” id. Cael. 3, 6: “quā re celebratā,” id. Div. 1, 17, 31.—cĕlĕbrā-tus , a, um, P. a.
I. (Acc. to I. a.) Frequented, much visited: “forum rerum venalium totius regni maxime celebratum,” Sall. J. 47, 1.—
B. (Acc. to I. b.) Customary, usual, frequent: “tritum atque celebratum,” Cic. Fl. 27, 65: “celebratum est usque in proverbium,” Quint. 1, 10, 21: “schemata,” id. 9, 2, 92: “usus anuli celebratior,” Plin. 33, 1, 6, § 28: “verbum celebratius,” Gell. 17, 2, 25 (cf. id. 17, 2, 25, § 17: verbum crebrius, and id. 17, 2, 25, § 18: verbum creberrimum).—
II. (Acc. to II. A.) Solemn, festive, brilliant: “dies celebratior,” Ov. M. 7, 430: “supplicatio celebratior,” Liv. 3, 63, 5.—
B. (Acc. to II. B.) Known, celebrated, famous: “loci famā celebrati,” Tac. A. 2, 54: “quo Actiacae victoriae memoria celebratior in posterum esset,” Suet. Aug. 18.—Adv., v. celebriter.