I.to show, point out something fully or distinctly (perh. only in Plaut., Terence, and Cic.): “si istunc hominem, quem quaeritas, Tibi conmonstrasso,” Plaut. Ep. 3, 4, 5; id. Poen. 5, 2, 83: “parentes meos mihi,” Ter. Heaut. 5, 4, 4: “hominem commonstrarier Mihi istum volo, aut ubi habitet demonstrarier,” id. Phorm. 2, 1, 75: “aurum alicui,” Cic. de Or. 2, 41, 174: “viam,” id. ib. 1, 46, 203: “sedes argumentorum,” id. ib. 2, 39, 162: “leges fatales ac necessarias,” id. Univ. 12 init.—With rel.: “conmonstrabo, quo facile inveniatis loco,” Plaut. Curc. 4, 1, 6.
com-monstro (conm- ), āvi, ātum, 1 (old form conmonstrasso = commonstravero, Plaut. Ep. 3, 4, 5), v. a.,