I.gen. ium (cf. Gell. 5, 21, 6; Charis. pp. 56 and 100 P.; Ter. Phorm. 4, 3, 6 Don.), adj., more than one, not a few, several, very many; as adj. or subst., wholly without comp. force (freq. and class.).
I. Adj.
(α).
Nom.: “complures consules,” Cic. Fam. 10, 6, 3: “Volcani,” id. N. D. 3, 22, 55; Nep. Epam. 4 fin. al.: “mulieres complures,” Ter. Ad. 2, 2, 22: “fana compluria, Cato ap. Don. l. l.: nova, Ter. Phorm. l. l.: genera, Cic. Fragm. ap. Don. l. l.: scyphorum paria complura,” Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47; so, “genera ambiguorum,” id. de Or. 2, 26, 111 (al. plura): “loca,” Liv. 40, 45, 3: “sacella publica,” id. 40, 51, 8.—
(δ).
Acc.: “servos complures,” Ter. Heaut. 1, 1, 13; so, “menses,” id. Phorm. 3, 2, 35: “dies,” id. Hec. 1, 2, 110; Cic. Fam. 2, 8, 2: alios, * Hor. S. 1, 10, 87.—(ε) Abl.: “ratibus compluribus factis,” Caes. B. G. 1, 8 Oud. N. cr.; 8, 14 ib. et saep.— (ζ) Sup.: “buceta complurima,” Gell. 11, 1, 1 Hertz.—
II. As subst.
(α).
complūres , ĭum, m. and f., several, many persons, etc.: “Graecis institutionibus eruditi,” Cic. N. D. 1, 4, 8; Nep. Timol. 5, 2: “(ea) compluribus narravit,” Sall. C. 23, 4: “mandata ad complures dare,” Suet. Tib. 12: “complures hostium,” Hirt. B. G. 8, 48.—
(β).
complūra , ium, n., many things: complura ne posui quidem, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3: “ejusdem generis complura,” Caes. B. C. 2, 12 fin.