I.inf. pass. effugiri, Pseud. Syr. Sent. 815 Rib.), 3, v. n. and a. (class. and freq., esp. in the active sense).
I. Neutr., to flee away; or, with reference to the result, to escape: “effugias ex urbe inanis,” Plaut. Trin. 3, 2, 75; so, “ex urbe,” id. ib. 2, 4, 196: “e proelio,” Cic. Phil. 2, 29: “e manibus,” id. de Imp. Pomp. 9 al.; cf. “transf.: ex sitella (sors),” Plaut. Cas. 2, 6, 44: “a vita marituma,” id. Bacch. 2, 3, 108: “a quibus,” Cic. Sest. 54 fin.: “patriă,” Plaut. Merc. 3, 4, 75: “foras,” id. Most. 1, 4, 3; cf. id. Curc. 5, 1, 8; Ter. Eun. 5, 5, 3: “ad regem,” Curt. 4, 15.— Absol.: “pisces ne effugiant, cavet,” Plaut. Truc. 1, 1, 16; Caes. B. G. 5, 58, 4; Cic. Att. 1, 16, 2; Verg. E. 3, 49 et saep.; cf.: “via Nolam ferente,” Liv. 8, 26.—With ne: parum effugerat ne dignus crederetur (= aegre impediebat, quin, etc.; Greek παῤ ὀλίγον ἐξέφυγεν, etc.), Tac. H. 3, 39 fin.: “propinque clade urbis ipsi, ne quid simile paterentur, effugerunt,” Liv. 36, 25, 8.—
II. Act.
A. Of personal subjects: aliquid, to flee from, escape, avoid, shun (cf.: “vito, caveo, fugio): ita vix poteris effugere infortunium,” Plaut. Am. 1, 1, 295: “pauca (with subterfugere),” id. Capt. 5, 2, 18: “malam rem,” id. As. 2, 4, 9: “impias propinquorum manus,” Cic. Rep. 6, 12: “dolores,” id. Q. Fr. 1, 4, 4: “mortem,” Caes. B. G. 6, 30, 2: “periculum celeritate,” id. ib. 4, 35, 1; cf. id. B. C. 2, 41, 6: “equitatum Caesaris,” id. ib. 1, 65, 4: “haec vincula,” Hor. S. 2, 3, 71 et saep.; cf.: “haec morte effugiuntur,” Cic. Tusc. 1, 36: “ea aetas tua, quae cupiditates adolescentiae jam effugerit,” i. e. has passed beyond them, Tac. H. 1, 15: “effugere cupiditatem regnum est vincere,” Pub. Syr. 154 (Rib.).—Rarely with a rel. clause: numquam hodie effugies, quin mea moriaris manu, Naev. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. Rel. ed. Rib. p. 8).—Of inanimate subjects: res (me) effugit, it escapes me, I do not observe it: “ubi eum locum omnem cogitatione sepseris, nihil te effugiet,” Cic. de Or. 2, 34 fin.: “nullius rei cura Romanos,” Liv. 22, 33: “neque hoc parentes Effugerit spectaculum,” Hor. Epod. 5, 102: “somniculosum plurima effugiunt,” Col. 11, 1, 13 et saep.: “petitiones corpore effugi,” i. e. narrowly, barely, Cic. Cat. 1, 6, 15.— Rarely with a subject-clause: “custodis curam non effugiat observare desilientem matricem,” Col. 8, 11, 12.