I.v. dep. a. and n. id., to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object- or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol.
(α).
With acc. of pron. (cognate acc.): “vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus,” Cic. de Sen. 10, 32: “ut de me ipso aliquid more senum glorier,” id. ib. 23, 82: “in eum haec gloriantem impetum facit,” Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10; “Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam,” Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive: “beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est,” Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.—
(β).
With an object- or relative-clause: “gloriare evenisse ex sententia?” Ter. Heaut. 4, 5, 18: “is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum?” Cic. Pis. 1, 2: “omnes provincias se peragrasse,” id. de Or. 2, 64, 258: “in eo multum gloriari, se, etc.,” id. Rep. 1, 6: “seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur,” Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause: “gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret,” Suet. Calig. 38.—
(γ).
With abl.: “nominibus veterum gloriantur,” Cic. Or. 50, 169: “quibus rebus gloriemini in vobis,” id. Lig. 7, 20: “quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,” Caes. B. G. 1, 14, 4: “hic etiam gloriatus sit occiso malo cive,” Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22: “ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege,” Liv. 42, 47, 1.—
(δ).
With abl. and clause: “secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos,” Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.: “socero illo,” in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—(ε) With de: “de tuis divitiis intolerantissime gloriaris,” Cic. Vat. 12, 29: “de misera vita gloriari,” id. Fin. 3, 8, 28: “de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc.,” id. Planc. 8, 20.—(ζ) With in: “non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc.,” Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59: “in virtute recte gloriamur,” id. N. D. 3, 36, 87.—(η) With adversus: “sed ne adversus te quidem ego gloriabor,” Liv. 22, 39, 16.— (θ) Absol.: “licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet,” Cic. Off. 1, 22, 78: “tu ipse mihi gloriari videbare,” id. Fin. 2, 16, 51: “ut jure quisquam glorietur,” id. ib. 4, 18, 50: “dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc.,” Caes. B. C. 3, 45, 6: “defendendi haec causa, non gloriandi loquor,” Cic. Cael. 19, 45: “ait ipse de se, nec mentitur in gloriando,” id. Brut. 18, 71: “(Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura,” Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus , a, um, boastful; comp.: “gloriatior,” Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.—Adv.: glōrian-ter , exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.