I.inf. indignarier for indignari, Lucr. 3, 870), v. dep. a. [in-dignus], to consider as unworthy or improper, to be angry or displeased at, to be indignant (syn. stomachor).
I. In gen. (class.).
(α).
With acc.: “se ipsum, Lucr. l. l.: ea, quae indignentur adversarii, tibi quoque indigna videri,” Cic. Inv. 1, 17, 24; Sen. Tranq. 10: “suam vicem,” Liv. 2, 31 fin.: “imperia,” Quint. 1, 3, 6: “casum insontis amici,” Verg. A. 2, 93 al.—
(β).
With quod: “indignantes milites, quod conspectum suum hostes ferre possent,” Caes. B. G. 7, 19, 4; Verg. A. 5, 651.—
(γ).
With si: nos homunculi indignamur, si quis nostrum interiit, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; so Curt. 6, 5, 5.—
(δ).
With inf. or acc. and inf.: “cedere peritis indignantur,” Quint. 1, 1, 8: “vinci,” Ov. M. 10, 604: “regem ad causam dicendam evocari,” Caes. B. C. 3, 108; so Sall. J. 31, 9; Quint. 10, 1, 101: “veteri parere clienti,” Juv. 5, 64 al.— (ε) With dat. (only post-class.): “quique contaminationi non indignatur,” Dig. 48, 5, 2.— (ζ) Absol.: “utrum ridere audientes an indignari debuerint,” Quint. 6, 3, 83; so id. 11, 3, 58; 61; 123 al.—
B. Of inanim. and abstr. things: “(venti) indignantes Circum claustra fremunt,” Verg. A. 1, 55: “pontem indignatus Araxes,” disdaining to bear, id. ib. 8, 728: “indignatum magnis stridoribus aequor,” id. G. 2, 162.—*
II. In partic., of wounds, to injure, damage: “ne tumentia indignentur,” Cael. Aur. Acut. 3, 3, 13.— Hence,
A. indignandus , a, um, P. a., that at which one should be indignant, deserving of indignation: “(vestis) lecto non indignanda saligno,” Ov. M. 8, 660; Val. Fl. 1, 547.—
B. indignans , antis, P. a., that cannot endure or suffer any thing, impatient, indignant (a favorite word of Ovid): “genus indignantissimum servitutis,” Col. 8, 17, 7: “verbaque quaerenti satis indignantia linguae Defuerunt,” Ov. M. 6, 584: “pectus,” id. F. 4, 896; cf. “corda,” Stat. Th. 3, 599: “bella gerunt venti, fretaque indignantia miscent,” Ov. M. 11, 491.—Adv.: indignanter , indignantly, with indignation (post-class.): “mussitare,” Arn. 3, 103: “ferre,” Amm. 15, 1, 3.