I.undoubted, without doubt, certain, sure (post-Aug.): in iis ero, quae indubitata sunt, brevior, Quint. 9, 4, 2: “litterarum inter se conjunctio,” id. 1, 1, 31: “spes,” Plin. 31, 3, 27, § 45: “indubitatum est,” id. 23, 1, 21, § 36: “juris est,” Dig. 42, 1, 49.— Comp.: “illius aestatis fluxus indubitatior est,” Dig. 43, 13, 1, § 8.—Advv.: in-dŭbĭtātē and indŭbĭtātō , undoubtedly.
(α).
Form indubitate (class.); sup., Oros. 3, 23 fin. (a false read. ap. Liv. 33, 40, 5; Vell. 2, 60, 4).—*
(β).
Form indubitato, Tert. adv. Marc. 1, 9.