I.unfortunate, unpropitious (poet. and post-Aug.): “infaustas exurite puppes,” Verg. A. 5, 635: “nomen,” id. ib. 7, 717: “auspicium,” id. ib. 11, 347: “gradus,” Ov. M. 3, 36: “dies,” Tac. H. 2, 91: “castra,” id. A. 1, 30.—Neutr. subst.: in-faustum , i, n., a misfortune: “infausto Atheniensium,” Plin. 16, 36, 66, § 169.—Adv.: infaustē , unfortunately (late Lat.), Cassiod. An. 12.
in-faustus , a, um, adj.,