I.maimed, infirm (class.).
I. Lit., in a limb or member, esp. in the hand: “sciendum, scaevam non esse morbosum, praeterquam si, imbecillitate dextrae, validius sinistra utatur: sed hunc non scaevam, sed mancum esse dicimus,” Dig. 21, 1, 12: “mancus et membris omnibus captus ac debilis,” Cic. Rab. Perd. 7, 21: “ad mandata claudus, caecus, mutus, mancus, debilis,” Plaut. Merc. 3, 3, 45: “mancorum ac debilium dux,” Liv. 7, 13; Ov. F. 3, 825: “tamquam mancus et exstinctae corpus non utile dextrae,” Juv. 3, 48.—
II. Trop., infirm, defective, imperfect (rare but class.): “virtus,” Cic. Fin. 3, 9, 30: “ac debilis praetura,” id. Mil. 9, 25: “contemplatio naturae,” id. Off. 1, 43, 153: “fortuna,” Hor. S. 2, 7, 88.—With abl.: “talibus officiis prope mancus,” Hor. Ep. 2, 2, 21.—In neutr adverb.: error mancum claudicat, Prud. στεφ. 2, 23.