I.struck with palsy, paralytic, Plin. 20, 9, 34, § 85; Petr. 131.—Esp., subst.: părălytĭcus , i, m., a paralytic, a palsied person: “graditur paralȳticus,” Claud. Epigr. 49 fin.: “paralyticos restringere,” i. e. to heal, Tert. Apol. 21; Vulg. Matt. 4, 24; 9, 2.
părălytĭcus , a, um, adj., = παραλυτικός,