I.favorable, well-disposed, gracious, kind, propitious (class.; cf.: faustus, prosperus, secundus).
I. Of persons, esp. of deities: Mars pater, te precor quaesoque, uti sies volens, propitius mihi domo familiaeque nostrae, an old formula of prayer in Cato, R. R. 141, 2: “tam propitiam reddam, quam cum propitia est Juno Jovi,” Plaut. Merc. 5, 2, 112; cf. id. Poen. 1, 2, 164: “cui homini di sunt propitii, ei non esse iratos puto,” id. Curc. 4, 4, 1: “ita deos mihi velim propitios, ut, etc.,” Cic. Div. in Caecil. 13, 41: “parentes,” Ter. Ad. 1, 1, 6: “hunc propitium sperant, illum iratum putant,” Cic. Att. 8, 16, 2: “uti volens propitius suam sospitet progeniem,” Liv. 1, 16 Weissenb. ad loc.—
II. Of things: “propitiis auribus accipitur,” Sen. Suas. 1: “propitius et tranquillus Oceanus,” Flor. 3, 10: “pax,” Plaut. Trin. 4, 1, 18: “voluntas,” Nep. Dion, 9, 6.