I.fem.: “et rubus et sentes tantummodo natae, Ov. de Nuce, 113: tenerae fruticum sentes,” Verg. Cul. 55).
I. A thorn, thornbush, brier, bramble (usually in plur., and mostly poet.; not in Cic.; but. cf. vepris).
(α).
Plur.: arbores, vites, vepres, sentes, S. C. ap. Front. Aquaed. 129: He. Asper meus victus sane est. Er. Sentesne esitas? Plaut. Capt. 1, 2, 85; Lucr. 5, 207; Verg. E. 4, 29; id. G. 2, 411; id. A. 2, 379; 9, 382; Ov. M. 1, 509; 2, 799; *Caes. B. G. 2, 17; Col. 6, 3, 1 al.—
(β).
Sing.: Graeci vocant κυνόσβατον, nos sentem canis appellamus, the dogrose, wild-brier, Col. 11, 3, 4.—*
II. Transf., in Plaut., of thievish hands, Plaut. Cas. 3, 6, 1.