I.part. perf. sync. sepostus, Sil. 8, 378; 17, 281; but, sepositus, Hor. S. 2, 6, 84), v. a., to lay apart or aside; to put by, separate, pick out, select, etc. (class.; not in Cæs.; syn.: sejungo, segrego, recondo).
I. Lit.
A. In gen.: “seponi et occultari,” Cic. Att. 11, 24, 2; cf.: “aliquid habere sepositum et reconditum,” Cic. Verr. 2, 4, 10, § 23; so (with conditus) id. Div. 2, 54, 112; cf.: “ornamenta seposita (for which, just before, recondita),” id. de Or. 1, 35, 162: “id ego ad illud fanum (sc. ornandum) sepositum putabam,” id. Att. 15, 15, 3: “captivam pecuniam in aedificationem templi,” Liv. 1, 53, 3: “primitias magno Jovi,” Ov. F. 3, 730: “nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam,” Suet. Calig. 47: “se et pecuniam et frumentum in decem annos seposuisse,” Liv. 42, 52, 12: “sors aliquem seponit ac servat, qui cum victore contendat,” Plin. Ep. 8, 14, 21: “interesse pugnae imperatorem an seponi melius foret, dubitavere,” to place himself at a distance, withdraw, Tac. H. 2, 33: “de mille sagittis Unam seposuit,” picked out, selected, Ov. M. 5, 381.—
B. In partic., to send into banishment, to banish, exile (post-Aug.; cf. “relego): aliquem a domo,” Tac. A. 3, 12: “aliquem in provinciam specie legationis,” id. H. 1, 13 fin.: “aliquem in secretum Asiae,” id. ib. 1, 10: “in insulam,” id. ib. 1, 46 fin.; 1, 88; 2, 63; id. A. 4, 44; Suet. Aug. 65; id. Tib. 15; id. Oth. 3; id. Tit. 9.—
B. To set apart, assign, appropriate, reserve, for any purpose, etc.: “ut alius aliam sibi partem, in quā elaboraret, seponeret,” Cic. de Or. 3, 33, 132: “sibi ad eam rem tempus,” to fix, id. Or. 42, 143; cf.: “quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur,” Tac. A. 14, 54: “materiam senectuti seposui,” have set apart, reserved for my old age, id. H. 1, 1: “seposuit Aegyptum,” he sequestered Egypt, made it forbidden ground, id. A. 2, 59 fin.: “sepositus servilibus poenis locus,” id. ib. 15, 60: “quā de re sepositus est nobis locus,” made it a special division of the subject, Quint. 1, 10, 26.—
C. To remove, take away from others, exclude, select, etc.: Jovem diffusum nectare curas Seposuisse graves, had laid aside, i. e. had discarded for a while, Ov. M. 3, 319: “(Graecos) seposuisse a ceteris dictionibus eam partem dicendi, quae, etc.,” to have separated, Cic. de Or. 1, 6, 22: “ratio suadendi ab honesti quaestione seposita est,” Quint. 12, 2, 16.—Poet. with simple abl.: si modo Scimus inurbanum lepido seponere dicto, to separate, i. e. distinguish, Hor. A. P. 273.—Hence, sē-pŏsĭtus , a, um, P. a. (only poet. and rare).
A. Distant, remote, = remotus: “fons,” Prop. 1, 20, 24: “gens,” Mart. Spect. 3, 1: “mare,” Sen. Med. 339.—