I.to join or unite together, to associate; to do or hold in common, to share a thing with another, etc. (freq. and class.; in Cic. mostly with inanimate objects; “syn. jungo): coetus utilitatis communione sociatus,” Cic. Rep. 1, 25, 39: “concilia coetusque hominum jure sociati,” id. ib. 6, 13, 13: “omne genus hominum sociatum inter se esse,” id. Leg. 1, 11, 32: “(Romulus) regnum suum cum illorum (Sabinorum) rege sociavit,” id. Rep. 2, 7, 13; cf.: “quae nos domo socias,” Verg. A. 1, 600: “quid si testium studium cum accusatore sociatum est?” Cic. Fl. 10, 21: cum vel periculum vitae tuae mecum sociare voluisses, to risk your life for me, id. Planc. 30, 73; cf.: “tecum ut longae sociarem gaudia vitae,” Tib. 3, 3, 7: “qui vim rerum cognitionemque cum scientiā atque exercitatione sociaris,” Cic. de Or. 3, 32, 131: “diligentiam cum scientiā,” Col. 3, 3, 7: “ne societur sanguis,” Liv. 4, 4, 6; cf. “of union by marriage: se alicui vinclo jugali,” Verg. A. 4, 16: “cubilia cum aliquo,” Ov. M. 10, 635: “corpus,” id. Am. 2, 8, 5: “conjugia,” Vulg. Deut. 7, 3; Ov. H. 3, 109: “perpetuoque mihi sociatam foedere lecti,” id. Ib. 15: “juvencos aratro imposito,” Stat. Th. 1, 132: “dextras,” Sil. 11, 149; cf.: “manus alicui,” Val. Fl. 5, 290: “se participem in omnis casus,” Sil. 1, 75: “vitem ulmis,” Stat. S. 5, 1, 48: “curas,” to share, Val. Fl. 5, 282: “verba loquor socianda chordis,” to be accompanied, Hor. C. 4, 9, 4; so, “carmina nervis,” Ov. M. 11, 5: “homo simili sui sociabitur,” Vulg. Ecclus. 13, 20: “Theseus sociati parte laboris Functus,” undertaken in company with another, common, Ov. M. 8, 546: “parricidium (shortly before: societas facinoris),” Just. 10, 1, 6.—Mid.: “sociari facinoribus,” to take part in deeds of villany, Liv. 39, 13 fin.
sŏcĭo , āvi, ātum, 1, v. a. id.,