I.a scrofulous tumor, struma, Cels. 5, 28, 7; 1, 9 fin.; Plin. 8, 51, 77, § 206; 22, 14, 16, § 38; 26, 5, 14, § 26 al.: “qui exsecant pestem aliquam, tamquam strumam civitatis,” Cic. Sest. 65, 135; cf. sarcastically: Vatinii strumam sacerdotii διβάφῳ vestiant, id. Att. 2, 9, 2.
strūma , ae, f. struo,