I. In gen., one who exhorts, advises, or persuades, an adviser, counsellor, persuader (class.): esse suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2 (Ann. v. 375 Vahl.): “me suasore et impulsore id factum,” Plaut. Most. 3, 3, 13: “suasor et impulsor profectionis,” Cic. Att. 16, 7, 2: “quid interest inter suasorem facti et probatorem?” id. Phil. 2, 12, 29: “suasoris finis est utilitas,” Quint. 3, 8, 42: “pacis,” Ov. F. 4, 75.—
suāsor , ōris, m. id..