I.full of superstition, superstitious.
I. Lit.: “ita factum est in superstitioso et religioso alterum vitii nomen alterum laudis,” Cic. N. D. 2, 28, 72: “nimium esse superstitiosum non oportere,” id. Dom. 40, 105: “isti philosophi superstitiosi et paene fanatici,” id. Div. 2, 57, 118: “principes,” Liv. 6, 5, 6: nimiā et superstitiosā religione sese alligaverat, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2: “sollicitudo,” Cic. Div. 2, 41, 86: “in omni divinatione imbecilli animi facile superstitiosa ista concipiunt,” id. ib. 2, 39, 81.—Comp.: “per omnia quasi superstitiosiores vos video,” Vulg. Act. 17, 22.—Sup.: “saeculum,” Tert. adv. Gnost. 2. —
II. Transf., soothsaying, prophetic, prophetical (ante-class.): superstitiosus quidem est; “vera praedicat,” Plaut. Curc. 3, 27; id. Am. 1, 1, 167: “quid si ista aut superstitiosa aut hariola est?” id. Rud. 4, 4, 95: hariolationes, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 79 Vahl.): unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ib. 2, 56, 115 (Trag. Rel. Inc. v. 19 Rib.).—Adv.: sŭperstĭtĭōsē .
1. (Acc. to I.) Superstitiously: “neque id dicitis superstitiose aut aniliter,” Cic. N. D. 3, 39, 92; id. Div. 1, 55, 126; Suet. Dom. 15.—
2. Transf., in gen. (cf. superstitio, I. A. 2.), too scrupulously, too nicely or exactly (only in Quint.): “inhaerere cogitatis,” Quint. 10, 6, 5: “fieri,” id. 1, 1, 13.