I.so long, for so long a time.
I. With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10: “haud quidquam est quod cupiam tam diu,” id. Curc. 1, 3, 15: “quid tam intus fuisse te dicam diu?” id. Mil. 4, 5, 2: “quid illic tam diu restitisti?” id. Most. 3, 2, 100: “credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,” id. Stich. 1, 1, 2: “sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?” id. Truc. 2, 3, 14: “in ludo qui fuisti tam diu,” id. As. 1, 3, 73: “ubi te oblectasti tam diu?” Ter. Hec. 1, 2, 9: “quae tam permansit diu,” id. ib. 3, 1, 25: “abs te tam diu nihil litterarum?” Cic. Att. 1, 2, 1: “te abfuisse tam diu a nobis dolui,” id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
II. As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu ... quam diu, etc., as long as.
A. By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.): “ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,” Cic. Att. 9, 4, 1: “ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,” Sen. Ira, 1, 7, 3: “(Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,” Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86: “(Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,” id. Fam. 12, 19, 2: “quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,” id. Or. 2, 23, 94: “cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?” Cic. Verr. 2, 1, 19, § 51: “ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,” id. ib. 2, 2, 27, § “67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,” id. Fin. 2, 24, 78: “qui urcus, cum recipit salem ... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,” Col. 12, 21, 2.—With subj.: “tam diu discendum est, quam diu nescias,” Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
B. By quam: “Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,” Cic. Brut. 1, 4: “M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,” id. ib. 67, 236.—
C. By dum: “Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,” only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6: “Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,” id. Off. 2, 12, 43: “eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,” id. Att. 9, 6, 5: “(Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,” id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.: “ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?” Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
D. By quoad (very rare): “tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,” Cic. Off. 1, 1, 2.—
E. By donec (very rare): “tam diu incenditur, donec, etc.,” Col. 12, 18, 6: “tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,” Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —