praecinō cinuī, —, ere
prae+cano.—Of
musicians,
to make music before, play at
: sacrificiis, L.: carmine cum magico praecinuisset anus, i. e.
had uttered an incantation
, Tb.—Of musical instruments,
to make music before, be played at
: epulis magistratuum fides
praecinunt.—Fig.,
to foretell, predict
: magnum aliquid populo
R.