نَكَلَ I , U ( n. ac. نُكُوْل 27 )
a.
[
'An
or
Min
], Recoiled from; desisted; shunned; shirked.
نَكِلَ
A
(
n. ac.
نَكَل
4
),
a.
see supra.
b.
Received an admonishment.
نَكَّلَ
II
a.
[
Bi
], Made an example of; punished.
b.
Prevented.
أَنْكَلَ
IV
,
a.
see
II (b)
.
إِِنْتَكَلَ
VIII
,
a.
Coerced, inhibited.
نِكْل
2
, (
pl.
أَنْكَاْل
38
),
a.
Chain; shackle.
b.
A kind of bridle.
c.
see
4 (a)
.
نُكْلَة
3t
,
a.
Warning, example; chastisement.
نَكَل
4
,
a.
Resolute.
b.
Powerful (
horse
).
مَنْكَل
17
,
a.
see
3t
.
b.
Rock.
مِنْكَل
20
,
a.
Instrument of torture; rack; torture.
مِنْكَلَة
20t
,
P.
, (
pl.
مَنَاْكِلُ
44
),
a.
Tobaccocutter (
instrument
).
نَاْكِل
21
,
a.
Weak; faint-hearted, spiritless.
b.
Shirker.
نَكَاْل
22
,
a.
see
3t
.
نَكِيْل
25
,
a.
Neck.
إِِنَّهُ لَنِكْل شَرٍّ
a.
He is a scourge to the wicked.
نَكْمَة
a.
Calamity.