45. ad Iulium Pomponium
Iam vulgus nihili puto profanumEt frontes caperas gravesque rhonchos
Ac murmur triviale lividorum,
Detractent licet usque et usque et usque,
5Cum tu ineptiolas meae Camenae
Probes, qui pater elocutionis
Romanae satis Atticos lepores
Nosti nec nisi posteris legenda
Laudas carmina, quae poeta morsis
10Cudit unguibus et vacante cornu
Somni, cum moriens sitit lucerna.
Uno te duce tutius in altum,
Implumes licet, efferam lacertos,
A tergo nebulis procul relictis,
15Nec me funera fabulaeque Manes
E terris rapient diuque vivam,
Ut busto cineres mei quierint.