18.
Rex superum atque hominum, cui summa potentia rerum,Cuius ob imperium volvuntur sydera coeli
Et volucres nitidis spatiantur in aethere pennis,
Nec minus Oceanus terras super eminet alto
5Gurgite, quae generi humano cessere colendae,
Si patris aetherei iussis delapsus Olympo
Perpetuae redimis damnatos crimine mortis,
Adde, precor, dubiae clarissima lumina menti,
Rectum iter ut liceat iusto percurrere gressu,
10Nocte nec errantes cogamur linquere cursus
Inceptos; tua lux oculis sit praevia, nec nos
Aut spes destituat, patris aut clementia summi.
En celebrant aras, en turba sedilia complet,
Mopsus agente deo dum vatum arcana recludit
15Luce sacra, cui cura gregum non parva tuorum,
Ut pater omnipotens, hominum miseratus, iniquam
Sortem animo sobolem terras demisit ad imas.
Syderea tum sede ad luctisonos singultus
Laberis, aetherea ad tenebras de luce malignas.
20Sponte tua vultus divinos exuis, esque
Mortalis, varios pateris durosque labores;
Usque adeo tantae superis mortalia curae.
Nec satis, egressus nondum iuvenilibus annis,
Ne patris ingentem in nos averseris amorem,
25Hostibus ipse tuum corpus venientibus offers.
Ter rabidi voluere manus afferre nephandas,
Ter perculsi omnes retro cecidere ruentes
Tum demum innumeris vinclis traxere volentem
Ad proceres scelere insanos furiisque tremendum
30Concilium; uni omnes magnis clamoribus instant.
Heu quibus insontes percussi fascibus artus!
Heu quos contemptus, quae dicta superba furentum
Syderei potuere oculi perferre! Nec unquam
Occupat ira tuum pectus veniamque precari
35Desinis: una salus haerebat nostra medullis.
Sic agit in praeceps hominum imprudentia rerum
Pectora, sic commissa luunt peccata nepotes.
Quin etiam divina cruci pendentia miris
Membra modis video, spinis praefixaque acutis
40Tempora, syderea quondam exornata corona.
Heu quis clavorum strepitus iam perculit aures?
Non passis parcunt manibus pedibusque revinctis,
Crudeles, sitiente deo dant pocula felle
Infecta, illudunt verbis regemque salutant.
45Quippe etiam cum anima patrem fugiente rogares
Parceret insanis, equitum non ultimus hasta
Transadigit pectus: cruor inde emanat et unda
Dissolvens tenebras oculis, agnosceret ille
Percussum ut dominum coeli terraeque marisque.
50Tum regem testata suis perculsa ruinis
Intremuit tellus, crines involvit Apollo
Nocte atra, soror obscuro dat corpore fletus.
Nosque hodie angores lacrimis comitamur et alto
Cum gemitu, rex alme, tuos; pietate decoris
55Aspice nos oculis erroresque ablue nostros,
Dum vitam in terris agimus, clangore tubarum
Terribili exciti extrema ne luce trifaucis
Latratum canis, aut flammas timeamus et Orcum,
Sed tecum liceat superas ascendere ad auras,
60Quae sedes est certa piis, ubi luce serena
Teque patremque tuum aeterno veneremur honore.
