66. ad Deum Patrem de Filio
Aspicis alme Pater pro me quamque impia, quamqueFert indigna Puer tuus ille simillimus agno?
Ille tuus Puer innocuus, Puer unica proles
Qui tibi, tam dira laniatur caede, nec illi
5Parcis, ut e stygio me servum carcere ducas?
Nonne hic expulsor tenebrarum, authorque dierum?
Hoc duce nonne vetus patuit pereuntibus error,
Et datur ad nostram via, lux, aditusque salutem?
Tu Pater, ah, crucis horrenda sinis arbore natum,
10Dilectum natum rescisso corpore figi?
Turpius an tanti genus est cruciaminis? ambos
Ille pedes, ambasque manus traiectus ahenis
Ut pendet clavis! ut apertum vulnere pectus
Sanguineum manat fluvium! ut compacta cruore
15Caesaries rubet! transfixo vepribus horrent
Serta tenus cerebro! cervix ut languida prona est
In latus! ut livent oculi! ut defossa cavantur
Tempora! ut ora trahunt retrahuntque per ilia tristem
Languentemque animam! Cernis spectacula tanta haec
20O Pater, et pateris? mitissime conditor, ut me
De morte ad vitam revoces, tua pignora torques.
Ista meas decuere manus, decuere pedesque
Vulnera, cuspidibus clavorum pervia duris.
Sic haurire latus mihi lancea, sic mihi frontem
25Debuerant haurire simul rigidissima serta.
Quid sputum? quid amarum fel? quid amarior ipso
Felle iocus mordax? an visa nocentior illi
Crux ligni, cruce linguarum? oreque subsannantum?
Eya agite o sensusque mei, mea mens, mea quaeque
30Vis animi, fluite in lachrymas, in flumina, in amnes.
Flete oculi miseri, pro me quod ab aethere labens
Huc deus, ad facinus mortem subit omne piandum.
