A.“μηδιμί” IG22.1130.4:—hence
1. μήτι or μή τι, Adv., with imper., and inf. used imperatively, Il.1.550,5.130, etc.: with opt. to express a wish, “ὄλοιντο μή τι πάντες” S.Tr.383.
3. in direct questions, μή τί σοι δοκῶ ταρβεῖν; do I . . ? (i.e. I do not), A.Pr.959, cf. 249, LXX Ge.20.9, Ev.Marc.4.21.
4. μή τί γε let alone, much less, “οὐδὲ στρατιώτης οὗτός γε οὐδενός ἐστιν ἄξιος, μή τί γε τῶν ἄλλων ἡγεμών” D.21.148, cf. 19.137; later, not to mention, “οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν; μήτι γε βιωτικά” 1 Ep.Cor.6.3: with a word between, “ὡς . . δώσοντι δίκην, μή τι ποιήσαντί γε” D.8.27; also “μή τι δή” Plb.12.8.6; “μή τί γε δή, οὐκ ἔνι οὐδὲ τοῖς φίλοις . . , μή τί γε δὴ τοῖς θεοῖς” D.2.23; also “μητιγοῦν” Ael.VH12.9; “μή τι δή γε” Phld.Rh.1.261 S., al.